andzioleek.fotkoblog.pl

W życiu dzielimy wszystko na dobro i zło, lepsze czy gorszcze, ładniejsze czy brzydsze. Dzielimy również sny na te dobre i koszmary, na świadome i nieświadome, możemy je pamiętać lub zapominać. Ideą dzielenia świata miało być rozróżnianie tego dobrego od tego złego? A co, kiedy ta granica jest niewyczuwalna, coś jest zupełnie uniwersalne, lub ktoś?

Wiem, że może mam problem ze spójnością uczuć i często w sytuacjach, które człowieka rozczulają jestem zimna i bezinteresona lub zwyczajnie się śmieję, ale potrafię rozróżnić dobre od złego nie okazując żadnych emocji zewnętrznych. Do rzeczy. 

Połączenie tych wszystkich rzeczy dzielonych na złe, daje mi Ciebie. Daje mi osobę, człowieka, jednostkę żyjącą. To tak samo jak ja, nie uważasz? Też jestem człowiekiem, a Ty traktujesz mnie nie od dziś jak kogoś gorszego, tylko od tych ładnych paru lat nie dowiedziałam się czemu mnie tak dyskryminujesz? Zaczynam się z tym źle czuć. Nigdy nie wchodziłam do pomieszczenia myśląc o tym czy mnie polubią, zawsze pytaniem, które sobie zadawałam przed taką sytuacją, było pytanie CZY TO JA ICH POLUBIĘ. 

Nie polubiłam Cię, ani trochę. 

Słońce jest zimne i puste, jak nasze serca. Wystarczy być Mną i Tobą, wystarczy być martwym.